Για να πας ενα βήμα μπροστά στη ζωή σου σταμάτα να γκρινιάζεις και βγες απο το καβούκι της ασφάλειας σου!!!

Σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης, με τον φόβο της ανεργίας να αιωρείται σαν γκιλοτίνα πάνω από το κεφάλι του μέσου εργαζόμενου, τα όποια όνειρα και σχέδια μπορεί να έχει ο καθένας από εμάς για επαγγελματική ανέλιξη, για αλλαγή καριέρας, για οικονομική επιβράβευση και αναγνώριση δείχνουν να παίρνουν παράταση μέχρι...νεωτέρας.

Θέλει αρετή και τόλμη η απόφαση ενός νέου επαγγελματικού βήματος στις μέρες μας, και δεν είναι πολλοί αυτοί που το επιδιώκουν. Κι όμως, κάποτε ξεκινάγαμε την ζωή μας πιστεύοντας ότι ευκαιρίες μάς περιμένουν στην γωνία. Μήπως απλά χάσαμε τον δρόμο;

Μήπως απλά αποφασίσαμε να επιλέξουμε την ασφαλέστερη 'ευκαιρία' και αφεθήκαμε στην ρουτίνα του 'βολέματος', της ολιγάρκειας, της συνήθειας που με τον καιρό, και χωρίς καν να το καταλάβουμε, έσπρωχνε τις όποιες ευκαιρίες μπορεί να εμφανίζονταν βαθιά μέσα στο ντουλάπι των ελπίδων μας; Μήπως, όμως, τελικά όλα αυτά τα χρόνια μάθαμε αυτό που τότε δεν ξέραμε ότι θέλουμε, ότι μας ταιριάζει, ότι μπορούμε;

Και μήπως, αντί να κατηγορούμε τον εαυτό μας και την μοίρα μας για τις επιλογές που κάποτε κάναμε, ήρθε τώρα η στιγμή να ξεπεράσουμε τους δισταγμούς και να αναγνωρίσουμε τις ευκαιρίες που πάντα υπάρχουν στην ζωή μας (και όχι μόνο την επαγγελματική) και αυτήν την φορά να τις κυνηγήσουμε;
Ο αμερικανός συγγραφέας-καθηγητής Stress Management (διαχείρισης άγχους) Ross Bonander προτείνει τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε προκειμένου να αναγνωρίσουμε τις ευκαιρίες της ζωής μας.

Βήμα 1ο: Παραδεχόμαστε την ανάγκη μιας νέας ευκαιρίας

Είμαστε σίγουροι πως όταν η πραγματική ευκαιρία βρεθεί μπροστά μας θα την εκτιμήσουμε ως τέτοια; Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι από εμάς περνάμε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας προσπαθώντας να ρυθμίσουμε την προσωπική και επαγγελματική μας ζωή στην καθημερινότητά της, χωρίς να αφήνουμε έτσι ανοιχτό το μυαλό μας σε ευκαιρίες. Έτσι, δεν είμαστε ούτε συνειδητά ούτε υποσυνείδητα σε εγρήγορση ως προς αυτές. Σύμφωνα με την λαϊκή σοφία, η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς. Είμαστε έτοιμοι για αυτήν;

Το πρώτο βήμα, λοιπόν, στο να αναγνωρίσουμε τις ευκαιρίες της ζωής μας είναι να πάρουμε απόφαση ότι τα πράγματα, είτε στην καριέρα ή στην προσωπική μας ζωή, δεν είναι όπως θα έπρεπε ή θα θέλαμε να είναι και ότι ήρθε η στιγμή να βρούμε κάτι καινούργιο. Και θέλει κουράγιο για να παραδεχτούμε, έστω και στον ίδιο μας τον εαυτό, ότι η ζωή μας αυτήν την στιγμή επιδέχεται βελτιώσεις. Οι νέες ευκαιρίες είναι ένα μέσο προς τις βελτιώσεις αυτές.

Βήμα 2ο: Εμπνευστείτε από άλλους

Το δεύτερο βήμα προς την αναγνώριση των ευκαιριών είναι κοιτώντας τις ζωές άλλων ανθρώπων. Κάντε μία έρευνα στις συνθήκες υπό τις οποίες κάποιοι γνωστοί και φίλοι κυνήγησαν τις ευκαιρίες τους. Πίσω από κάθε επιτυχημένο άνθρωπο υπάρχει μία ιστορία σκληρής δουλειάς, καλής τύχης και οπωσδήποτε θάρρους και σωστής εκτίμησης όταν άρπαζε την σπάνια ευκαιρία για την οποία λίγο ή πολύ είχε προετοιμαστεί.

Για παράδειγμα, πώς κατάφερε ο τάδε φίλος σας να βρει την τρομερή δουλειά που βρήκε ή να στήσει την επιχείρηση των ονείρων του; Μπορεί να μην υπάρχουν βιβλία που να δίνουν την απάντηση σε αυτό. Ο πραγματικός, δοκιμασμένος τρόπος, όμως, αποτελεί αρκετή έμπνευση για να ξεκινήσουμε. Και ένα βασικό χαρακτηριστικό του 'τρόπου' αυτού είναι η ανάληψη ενός -έξυπνου κατά βάθος-ρίσκου.

Βήμα 3ο: Βγείτε από την ζώνη ασφαλείας

Οι νέες ευκαιρίες είναι σχεδόν αόρατες όταν βρισκόμαστε μονίμως κλεισμένοι στο ασφαλές καβούκι μας –ειδικά αν το καβούκι αυτό αποτελείται από δικούς μας δισταγμούς, ντροπές και παθητική συμπεριφορά. Υπάρχουν άνθρωποι που κάθονται και περιμένουν να έρθουν οι ευκαιρίες σε αυτούς, χωρίς να χρειαστεί εκείνοι να τις κυνηγήσουν. Και ενώ μπορεί σπάνια να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε κάποιους τυχερούς, η ιστορία έχει δείξει πως στην πλειοψηφία των εργαζομένων κάτι τέτοιο είναι σχεδόν απίθανο να συμβεί.
Είναι πάντως τρομερό το πόσο εύκολα συμβιβαζόμαστε στην μονοτονία μιας δουλειάς όταν αυτή μας προσφέρει μία σχετική ασφάλεια.

Νιώθουμε κάποιου είδους ανακούφιση σε αυτήν και μόνο στην σκέψη ότι μπορεί να αλλάξει μιας πιάνει πανικός, ενώ στην πραγματικότητα, αν είχαμε το κουράγιο να παρατηρήσουμε την επαγγελματική ζωή μας σαν εξωτερικοί θεατές θα βλέπαμε τον εαυτό μας σε μία θέση που δεν θέλαμε καν να διανοηθούμε μερικά χρόνια πριν. Αυτόν τον ρόλο παίζει η 'ζώνη ασφαλείας': Μας σκεπάζει με έναν προστατευτικό μανδύα και μας καθησυχάζει με μία παραπλανητική αίσθηση ικανοποίησης. Και είναι αδύνατο να βγούμε από αυτήν την ζώνη ασφαλείας αν δεν αναγνωρίσουμε πρώτα ότι βρισκόμαστε σε αυτήν. Τα πρώτα βήματα για να βγούμε θα είναι άβολα αλλά και ανακουφιστικά αν είμαστε συνειδητοποιημένοι.

Βήμα 4ο: Αποδεσμευτείτε από τις προκαταλήψεις

Μία νέα ευκαιρία μπορεί να είναι εντελώς άσχετη με τη 'νόρμα' σας, με αυτά που έχετε μέχρι τώρα συνηθίσει. Στην περίπτωση αυτήν το ένστικτό μας αυτόματα αναζητά τους λόγους για να μην την κυνηγήσουμε: Είναι πολύ ακριβή, πολύ επικίνδυνη, εμπεριέχει πολλούς κινδύνους εξευτελισμού. Είναι αδύνατο, όμως, να αναγνωρίσουμε μία τέτοια ευκαιρία αν δεν διώξουμε τις στιγμιαίες αυτές προκαταλήψεις, αν δεν αποστομώσουμε αυτήν την αντιδραστική μας επιρρέπεια και δεν δούμε την ευκαιρία που βρίσκεται μπροστά μας όπως ακριβώς είναι: Μία ευκαιρία.

Αν, λοιπόν, πιστεύετε πως η δουλειά σας δεν είναι ιδανική για εσάς, αλλά η δυσάρεστη οικονομική κατάσταση στην αγορά εργασίας επιτάσσει ελαφρυντικά τύπου: 'θα έπρεπε να είσαι ευγνώμων που έχεις αυτήν την δουλειά την στιγμή που άλλοι είναι άνεργοι', φυσήξτε δυνατά και ξεθολώστε το τοπίο. Χωρίς φαινομενικά να υπάρχει κάποιο λάθος στην παραπάνω στάση, σας προκαταβάλει, χωρίς να το καταλαβαίνετε, να απορρίπτετε τις όποιες ευκαιρίες και μάλιστα την στιγμή που αυτές προκύπτουν, απλά και μόνο επειδή η ιδέα του να αφήσετε την δουλειά σας σάς φαίνεται τρομακτική.

Αντί να συμπεραίνετε ότι η τωρινή σας δουλειά είναι η σανίδα σωτηρίας σας κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης, και πως οτιδήποτε άλλο είναι πολύ επικίνδυνο ακόμα και για να το σκέφτεστε, τι θα λέγατε να σκεφτείτε ότι οι νέες ευκαιρίες δημιουργούνται στα πλαίσια μίας επερχόμενης νέας οικονομίας; Και ότι μία από αυτές τις ευκαιρίες μπορεί να περιμένει εσάς. Εσάς ακριβώς.

Πηγή: www.in2life.gr

Κακοκαιρία σε πολλές περιοχές την Παρασκευή 26.11.2010

Νεφώσεις προβλέπονται για την Παρασκευή σε ολόκληρη την χώρα οι οποίες από το πρωί στην Ήπειρο στα νησιά του Ιονίου την Δυτική Στερεά και στην Δυτική Πελοπόννησο θα δίνουν βροχές και σποραδικές καταιγίδες. Κατά τόπους αναμένουμε τα φαινόμενα να έχουν έντονο χαρακτήρα. Από τις μεσημεριανές ώρες και μετά τα φαινόμενα θα επεκταθούν ανατολικότερα με αποτέλεσμα να επηρεαστούν και περιοχές της Θράκης της Ανατολικής Στερεάς της Θεσσαλίας αλλά και τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου. Πολύ καλύτερες οι καιρικές συνθήκες σε Κυκλάδες…  http://www.meteo-news.gr/ 

Καταστροφές στα φοινικόδεντρα της Κρήτης από το σκαθάρι-δολοφόνο

Μεγάλες καταστροφές στα φοινικόδεντρα του νομού Χανίων έχει προκαλέσει ο κόκκινος ρυγχωτός κάνθαρος rhynchophorus ferrugineus.

Σύμφωνα με πληροφορίες έχουν ξεραθεί οι φοίνικες στη συνοικία Νέα Χώρα, στην Πλατεία 1866, έξω από το ωδείο, στην Πλατεία Δικαστηρίων και σε διάσπαρτες συστάδες.
Σύμφωνα με δηλώσεις του επικεφαλής του Εργαστηρίου Εντομολογίας στο Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ) στο Ηράκλειο, Νίκου Ροδιτάκη, στην “Ελευθεροτυπία” στις αρχές του Νοεμβρίου 2010, εφαρμόστηκε ένα ολοκληρωμένο και απολύτως αποτελεσματικό πρόγραμμα αντιμετώπισης του κόκκινου σκαθαριού σε ξενοδοχεία της Κρήτης με χρηματοδότηση ξενοδόχων που είχαν φυτέψει πολλούς φοίνικες, με την αντιμετώπιση να βασίζεται σε εναλλακτικούς τρόπους με ελάχιστο ψέκασμα το χρόνο.
Το κόστος ψεκασμού του φοίνικα επιβαρύνει τον ιδιοκτήτη και ανέρχεται στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 300 ευρώ ανά δέντρο,  ενώ το Ταμείο Δασών του ΥΠΕΚΑ έχει προβλέψει κονδύλι ύψους 400.000 ευρώ για την καταπολέμηση του σκαθαριού.
Το σκαθάρι, ένα κόκκινο-καφέ έντομο μήκους περίπου 3 εκατοστών, κατάγεται από την τροπική Ασία, έχει όμως εξαπλωθεί στην Αφρική και την Ευρώπη και προκαλεί εκτεταμένες καταστροφές σε διάφορα είδη φοινικόδεντρων.
Στην Ελλάδα εντοπίστηκε για πρώτη φορά σε φοίνικες Washingtonia που εισήχθησαν στο Ηράκλειο τον Μάιο του 2005 από την Αίγυπτο, καθώς και σε φοίνικες του είδους Phoenix canariensis στη χερσόνησο του νομού Ηρακλείου.
Στο νομό Αττικής, το ξενόφερτο έντομο έχει καταστρέψει δεκάδες φοίνικες στη Βουλιαγμένη, τη Γλυφάδα, το Ελληνικό, το δήμο Αθηναίων, ακόμα και στον Ωρωπό. Υπενθυμίζεται πως το σκαθάρι είχε απειλήσει 300 φοίνικες στο Πεδίον του Άρεως με τη Νομαρχία να λαμβάνει μέτρα για την προστασία των δέντρων.
Σημειώνεται πως η καταστροφή στο δέντρο δεν είναι ορατή παρά μόνο στα τελευταία στάδια της καταστροφής όταν τα φύλλα του φοίνικα αρχίζουν να γέρνουν και να πέφτουν.
Το σκαθάρι καταπολεμάται είτε με εντομοκτόνα που τοποθετούνται στη βάση του φοίνικα, είτε με συσκευές μικροκυμάτων που θερμαίνουν το δέντρο χωρίς να το βλάπτουν.
(πηγή http://www.econews.gr/2010/11/25/skathari-foinikodentra-kriti/ )

Γλυφάδα η Ιστορία της πόλης

 Γλυφάδα η Ιστορία της πόλης
 

η Πόλη αυτή έχει κτιστεί πάνω σε μια άλλη; Την Αρχαία Αιξωνή.. Αφορμή για να κοιτάξουμε περισσότερο πίσω, έγιναν τα βότσαλα της Παραλίας. Προσμίξεις διαφορετικών υλικών μας φάνηκαν.. και αποφασίσαμε απλά να πούμε για την Ιστορια Η έρευνα αυτή έγινε μέσα από το διαδίκτιο. Οι πληροφορίες και οι εικόνες είναι μέσα από τον Κυβερνοχώρο από Πολίτες και φορείς που ασχολήθηκαν με την Ιστορία«Όπως μας μαρτυρούν τα πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα, η περιοχή της αρχαίας Αιξωνής κατοικήθηκε, σε όλες τις περιόδους της αρχαιότητας, από την προϊστορική εποχή (Νεολιθικοί χρόνοι) ως τις μέρες μας. Αιξωνή σημαίνει κάτι σαν «αγορά αιγών», δηλαδή παζάρι κατσικιών.
Στη μικρή χερσόνησο της Πούντας έχουν βρεθεί πολλά υπολείμματα της καθημερινής ζωής, από τους Νεολιθικούς χρόνους (6.000 - 3.000 π.Χ. περίπου). Στην νότια παραλία της Πούντας βρέθηκε τάφος της Πρωτοελλαδικής εποχής (3 η π.Χ. χιλιετία), πράγμα που επιτρέπει στους αρχαιολόγους να εικάσουν ότι εκεί άκμασε πρωτοελλαδικός παραθαλάσσιος οικισμός.
Ακόμα ανατολικότερα της Πούντας, στην Αλυκή, πιστοποιείται η ύπαρξη οικισμού που άκμασε στα Μυκηναϊκά χρόνια και μάλιστα κατά την Υστεροελλαδική ΙΙΙ περίοδο (1300 - 1150 π.Χ. περίπου). Επίσης, ίχνη από τους Μυκηναϊκούς χρόνους είχαν καταγραφεί σε παλαιότερες έρευνες στο ύψωμα πάνω από τον Άγιο Νικόλαο, στις υπώρειες του Υμηττού, που όμως «χάθηκαν» λόγω της έντονης οικιστικής ανάπτυξης της περιοχής.

Μετά το 508 π.Χ.. σύμφωνα με τον χωρισμό του Κλεισθένη, ο δήμος της Αιξωνής ανήκε στην παραλιακή «τριττύ» της Κεκροπίδος Φυλής. Ο γνωστός αρχαίος γεωγράφος Στράβων τοποθετούσε την Αιξωνή ανάμεσα στους δήμους «Αλιμούντος» και των «Αλών Αιξωνίδων». Όπως μας μαρτυρούν πολλά αρχαιολογικά ευρήματα και αρκετές φιλολογικές πηγές, επρόκειτο για πολύ πλούσιο δήμο των αρχαίων Αθηνών, που εκτεινόταν από τον Υμηττό μέχρι την θάλασσα και από το ακρωτήριο του Αγίου Κοσμά, μέχρι την σημερινή πλαζ της Βούλας περίπου. Ο δήμος ήταν γνωστός για τις «αιξωνικές τρίγλες», δηλαδή τα μπαρμπούνια της, που ήταν περιζήτητα στην αγορά των Αθηνών, αλλά και για το ότι οι Αιξωνείς δημότες ήταν πολύ βλάσφημοι και με έντονο χλευαστικό και σκωπτικό τους πνεύμα. (εμείς απόγονοι γαρ..το συνεχίζουμε..!)
Κατά τους κλασικούς χρόνους το κέντρο της ζωής στον Δήμο μετατοπίζεται προς το εσωτερικό και η παραλία κρατάει μόνο το ρόλο του λιμανιού (ο όρμος Βόρεια της Πούντας). Η χριστιανική παράδοση θέλει τον Απόστολο Παύλο, να αποβιβάζεται στο λιμάνι της Αιξωνής στα μέσα του 1 ου μ.Χ. αιώνα και ακολουθώντας τον αρχαίο δρόμο να φτάνει στο Άστυ να κηρύξει στην Πνύκα τη νέα θρησκεία. Δίπλα στο παλιό βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου περνούσε ο πανάρχαιος δρόμος που ένωνε την Αθήνα με το Σούνιο, στα ίχνη του οποίου έχει δημιουργηθεί η σημερινή οδός Βουλιαγμένης. Τμήματα αυτών των αρχαίων δρόμων έχουν εντοπισθεί σε διάφορα σημεία, αυτό που αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια των εργασιών για την επέκταση του τραμ. Ήταν ο αρχαίος παραλιακός δρόμος του δήμου, που βρέθηκε σε μήκος 40 μέτρων, για να καταχωσθεί όμως εν συνεχεία προκειμένου να περάσουν οι σιδηροτροχιές.
(πηγή http://tolmistanotia.blogspot.com/2010/09/blog-post_04.html )