Η σημαία στην Επανάσταση του Γένους Δείτε 50 διαφορετικές σημαίες

Με την κήρυξη της Επαναστάσεως και όλον το πρώτο χρόνο της Ελευθερίας, τα διάφορα σώματα έφεραν το καθένα τη δική του σημαία. Δεν υπήρχε ενιαία διοίκηση και δεν ήταν συνεπώς δυνατόν να επικρατήσει ευθύς εξ αρχής ένας τύπος σημαίας. άλλες σημαίες έφεραν τα σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας ή την Αθηνά, άλλες τον Φοίνικα του Υψηλάντη κι άλλες αυτοσχέδιες ακολουθούσαν την παλιά αρματολική παράδοση, με τα μπαϊράκια τα πολεμικά, με το σταυρό και τους αγίους ή με τον αητό και το σταυρό, σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς. Όλες όμως ανεξαιρέτως οι σημαίες είχαν τον Σταυρό και οι λέξεις «Ελευθερία ή Θάνατος» κυριαρχούσαν.

Η ονοματολογία και η χρήση των σημαιών παρουσιάζουν ποικιλία. Υπήρχαν τα γνωστά φλάμπουρα, τα οποία ήταν συνήθως μονόχρωμα, έφεραν σταυρό, και χρησιμοποιούνταν από τους Αρματολούς και Κλέφτες στα πανηγύρια και τις εορτές, και τα μπαϊράκια, τα οποία ήταν δίχρωμες πολεμικές σημαίες που συνδύαζαν το κόκκινο με το λευκό ή το κυανό, μαζί πάντα με τον σταυρό. Οι Τούρκοι αποκαλούσαν τα μπαϊράκια πατσαβούρες ή παλιόπανα, εκφράζοντας έτσι την καταφρόνησή τους για τα σύμβολα των Ελλήνων. Τα φλάμπουρα και τα μπαϊράκια φέρονταν σε κοντάρι (κοντός) με επίστεψη σιδερένιο σταυρό με αιχμηρή απόληξη, ενώ το κάτω μέρος του κοντού (σαυρωτήρ) ήταν επίσης μυτερό για να στερεώνεται στο έδαφος. Οι σημαιοφόροι, οι αποκαλούμενοι μπαϊρακτάρηδες ή φλαμπουριάρηδες, δεν επιλέγονταν τυχαία, αλλά ανάμεσα σε αυτούς που διακρίνονταν στο πεδίο της μάχης για τη γενναιότητα και το θάρρος τους, σε συνδυασμό με το παράστημα και τη λεβεντιά. Η θέση του σημαιοφόρου ήταν τιμητική και συνάμα πολύ δύσκολη, αφού ουσιαστικά αποτελούσε τον φύλακα της τιμής του στρατιωτικού σώματος.Η σημαία τιμά τον φέροντα και όχι εκείνος τη σημαία, αλλά και ο σημαιοφόρος πρέπει να είναι αντάξιος της τιμής που του γίνεται.Τέλος, υπήρχαν οι παντιέρες που χρησιμοποιούνταν από τους ναυτικούς.

Η σημαία της Φιλικής Εταιρίας κατασκευάστηκε σύμφωνα με τις οδηγίες του επισκόπου Παλαιών Πατρών Γερμανού από λευκό ύφασμα και έφερε τα σύμβολα του εφοδιαστικού των ιερέων της Φιλικής Εταιρείας, δηλαδή τον ιερό δεσμό με τις 16 στήλες, κόκκινο σταυρό περιβαλλόμενο από στεφάνι κλαδιών ελιάς και εκατέρωθεν του σταυρού δύο λογχοφόρες σημαίες με τα αρχικά ΗΕΑ-ΗΘΣ ('Η Ελευθερία ή Θάνατος). Τη σημαία αυτή ύψωσε το 1821 ο Σισίνης στην Ηλιδα. Η χρήση της όμως ήταν εξαιρετικά σύντομη. Η Α' Εθνοσυνέλευση την κατάργησε με την πρόφαση πως έπρεπε να αποδειχθεί στα μέλη της Ιερής Συμμαχίας ότι οι επαναστατημένοι Ελληνες δεν είχαν καμία σχέση με κοινωνικοανατρεπτικές μυστικές εταιρείες (Ιακωβίνοι, Καρμπονάροι κ.ά.).

Η Σημαία του Υψηλάντη.Αυτή την τρίχρωμη σημαία ύψωσε στις 22 Φεβρουαρίου 1821 στο Ιάσιο της Mολδαβίας ο Αλέξανδρος Υψηλάντης.Είναι η πρώτη σαφώς επαναστατική σημαία και ευλογήθηκε από το Μητροπολίτη Βενιαμίν στη Μονή των Τριών Ιεραρχών τέσσερις μέρες μετά·, η τρίχρωμη αυτή σημαία (μαύρο-άσπρο-κόκκινο) είχε προταθεί από το Νικόλαο Υψηλάντη και άλλους Φιλικούς. Από τη μια πλευρά έφερε το μυθικό αναγεννώμενο φοίνικα με την επιγραφή «ΕΚ ΤΗΣ ΣΤΑΚΤΗΣ ΜΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΑΙ»

ενώ από την άλλη έφερε ερυθρό σταυρό πλαισιωμένο από στεφάνι δάφνης και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», και η επεξήγησή της περιγράφεται στους Νόμους Στρατιωτικούς (άρθρα ΙΑ΄ και ΙΒ΄).

Με τη σημαία αυτή πολέμησε και θυσιάστηκε ο Ιερός Λόχος στο Δραγατσάνι και μ’ αυτή έγινε ολοκαύτωμα στη Μονή του Σέκου ο Γεωργάκης Ολύμπιος (2 Σεπτεμβρίου του 1821). Παραλλαγή της σημαίας ήταν η πίσω πλευρά, αντί της δάφνης, να φέρει τους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη. Αυτή τη σημαία έφεραν και οι Μαυροφόροι του Υψηλάντη, το πρώτο τακτικό ελληνικό στρατιωτικό σώμα της Ανεξαρτησίας· γι’ αυτούς, το λευκό συμβόλιζε την αδελφότητα, το κόκκινο τον πατριωτισμό και το μαύρο τη θυσία.Παρόμοια σημαία υψώθηκε και στον Πύργο του Ζαφειράκη, κατά την εξέγερση της Νάουσας το 1822, μετά το τέλος της δοξολογίας, ενώ διάφοροι άλλοι οπλαρχηγοί προσέθεσαν την επιγραφή «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ».

Σημαία Δημητρίου Πλαπούτα.Ήταν γιος του καπετάνιου Νικόλα-Κόλια Πλαπούτα από το χωριό Παλούμπα της Αρκαδίας.Η σηµαία του Δ. Πλαπούτα υψώθηκε το πρώτο έτος της Επανάστασης. Ήταν µια από τις πολλές που χρησιµοποιούσαν οι εξεγερµένοι Έλληνες την περίοδο

αυτή. Η σηµαία ήταν λευκή µε γαλάζιο σταυρό, στις τέσσερις γωνίες του οποίου ήταν γραµµένο το /ΧΝΚ (Ιησους Χριστός Νικά ή κατ' άλλη εκδοχή Ιησοu Χριστέ Νίκα).


 

Σημαία του Ανδρέα Λόντου.

Στις 21 Μαρτίου 1821 ο πρόκριτος Ανδρέας Λόντος χρησιμοποίησε κατά την εξέγερση της Πάτρας μια ερυθρή σημαία με μαύρο σταυρό μόνο από τη μια πλευρά (η επιλογή των χρωμάτων πιθανώς ήταν δάνειο από τους Ευρωπαίους επαναστάτες της εποχής), που στέκεται πάνω σε ανεστραμμένη ημισέληνο. Η σημαία αυτή ευλογήθηκε στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στις 24 Μαρτίου από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, μέσα σε ένα παραλήρημα ενθουσιασμού των κατοίκων της πόλης. Για την ίδια αναφέρεται ότι μόλις την είδαν οι, οχυρωμένοι στο φρούριο των Πατρών, Τούρκοι εξαπατήθηκαν λόγω του ερυθρού της χρώματος και πίστεψαν πως έσπευδαν σε βοήθεια συμπατριώτες τους, γρήγορα όμως απογοητεύτηκαν.

Τη σημαία με την επιγραφή "Τούτω Νίκα" φαίνεται να ύψωσε ο αγωνιστής Νικόλαος Μητρόπουλος στο φρούριο των Σαλώνων (Άμφισσα) στις 27 Μαρτίου 1821.

Η σημαία του χωριού Λάβαρα στον Έβρο, υψώθηκε στις 2-5-21. Παρόμοια σημαία υψώθηκε και στη Σαμοθράκη.
Το όνομα του το χωριό το πήρε από το Λάβαρο (κυανό με μαύρο σταυρό στη μέση) που σήκωσαν 300 άνδρες στις 2 Μαϊου 1821, ημέρα Ανακομιδής των Λειψάνων του Αγίου Αθανασίου, παγιδεύοντας τον πολυάριθμο Τουρκικό στρατό στο δάσος “ Κούρι” και αφού τους επιτέθηκαν νύχτα τους διέλυσαν.

Ο Μάρκος Μπότσαρης, αμέσως μετά την έναρξη της Επανάστασης, αρχίζει να χρησιμοποιεί κατάλευκη σημαία με κυανό σταυρό πλαισιωμένο από δάφνη.Η σημαία έφερε επίσης την εικόνα του Αγίου Γεωργίου και την επιγραφή "Ελευθερία-Θρησκεία-Πατρίς".

Σημαία του Ανθίμου Γαζή.
Την 1η Μαΐου του 1821, ανήμερα του Πάσχα,ο Άνθιμος Γαζής κήρυξε την επανάσταση στη Θεσσαλία και τη Μαγνησία και έλαβε μέρος σε όλες τις μετέπειτα μάχες στην περιοχή.

Η σημαία του Ναυάρχου Κωνσταντίνου Κανάρη.

Η σημαία του Παπαφλέσσα

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Γρηγόριος Δίκαιος Παπαφλέσσας έσχισε το βαθύ γαλάζιο εσώρασό του (το επονομαζόμενο αντερί), σχημάτισε  ένα τετράγωνο και διέταξε το πρωτοπαλίκαρό του και γνωστό αγωνιστή, Παναγιώτη Κεφαλά, να σχίσει δύο λουρίδες από την άσπρη φουστανέλα του, έτσι ώστε να σχηματίζουν σταυρό.Υψώθηκε στο τουρκικό διοικητήριο της ελεύθερης πλέον Τρίπολης.

 

Η σημαία του Ανδρέα Μιαούλη

   

Η σημαία των Συνταγματικών της Περαχώρας,Κορίνθου μετά το 1822. Από τις ιδιαίτερες σημαίες που συνέχισαν να κυματίζουν περιστασιακά, παρά το νόμο που θεσπίστηκε για τη χρήση συγκεκριμένης σημαίας.

Άλλη σημαία των Συνταγματικών.
Οι Συνταγµατικοί (δηλαδή οι αντικαποδιστριακοί), αφού κυριάρχησαν στη Στερεά, εισέβαλαν στην Πελοπόννησο το Μάρτιο - Απρίλιο του 1832 και ανέτρεψαν τις αποφάσεις της Ε' Εθνικής Συνέλευσης. Η τελευταία είxε συγκληθεί από το Δε­κέµβριο του 1831 µέχρι τις 15 Μαρτίου 1832 στο Άργος, µε σκοπό την εκλογή νέου κυβερνήτη.

Η διεκδίκηση Συντάγµατος αποτελούσε περισσό­τερο πρόσχηµα για το τµήµα εκείνο της ελληνικής κοινωνίας που διεκδικούσε τη συνέχιση της εξουσίας του και τη νοµιµοποίηση των προνοµίων του. Είναι χαρακτηριστικό ότι µετά από τη δολοφονία του Κυ­βερνήτη, έπαψε ουσιαστικά η διεκδίκηση Συντάγµα­τος και έγινε. δεκτή η εισαγωγή του µοναρχικού θε­σµού, µε την προσφορά του στέµµατος στο νεαρό Βαυαρό πρίγκηπα Οθωνα. Το αίτηµα για Σύνταγ­µα επανήλθε ξανά την περίοδο της βαυαροκρατίας, υπό διαφορετικούς όρους και προϋποθέσεις.

Σημαία που χρησιμοποίησε ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος.

Το Λάβαρο των Μακεδονικών δυνάμεων της  Επανάστασης,που υψώθηκε στη μάχη της Ρεντίνας, στις 17 Ιουνίου1821, στη Μακεδονία υπό την αρχηγία του Αρχιστράτηγου Εμμανουήλ Παπά.

Η σημαία τών Οπλαρχηγών τών Αγράφων.

Στις 13 Μαρτίου του 1821, η Μπουμπουλίνα υψώνει τη δική της σημαία - τον αετό με την άγκυρα και τον Φοίνικα - στο κατάρτι του Αγαμέμνονα και την χαιρετίζει με κανονιοβολισμούς μπροστά στο λιμάνι των Σπετσών. Ο αετός με τα φτερά προς τα κάτω συμβολίζει το σκλαβωμένο Έθνος, που θα αναγεννηθεί όπως ο Φοίνικας, με τη βοήθεια του Nαυτικού που συμβολίζει η άγκυρα. Η Μπουμπουλίνα, το λάβαρό της, το είχε εμπνευσθεί από το λάβαρο των βυζαντινών αυτοκρατόρων Κομνηνών, που ήταν παρόμοιο.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε σημαία λευκή με κυανό σταυρό στη μέση, την οποία από το 1806 χρησιμοποιούσε.Ήταν η σημαία των Κολοκοτρωναίων.

Η σημαία της Μάνης.Η Μάνη ήταν ελεύθερη σε όλη την διάρκεια της Τουρκοκρατίας.Το μεγαλύτερο διάστημα οι Τούρκοι την άφηναν υπό τη διακυβέρνηση ενός Μπέη, με μοναδική υποχρέωση να πληρώνει φόρο 4.000 γρόσια το χρόνο, που ούτε και αυτό έκανε.Γι' αυτό χρησιμοποιούσαν στις σημαίες τους την λέξη ΝΙΚΗ αντί της λέξης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Κατά το πρώτο έτος της Επανάστασης δεν υπήρχε ενιαία διοίκηση και, συνεπώς, ένα ενιαίο σύμβολο του αγώνα, και έτσι ο κάθε οπλαρχηγός, εμπνευσμένος από το πάθος της ελευθερίας,τη θρησκευτική του προσήλωση, την προσωπική του φαντασία, τις οικογενειακές του παραδόσεις και το μίσος για τους Τούρκους, χρησιμοποιούσε τη δική του σημαία.Έτσι ένοπλοι στα περίχωρα της Αθήνας υψώνουν στο Διοικητήριο της πόλης την αριστερή σημαία στις 28-4-1821.

Η σημαία του Άρειου Πάγου.Μιάς δωδεκαµελoύς Γερουσίας, επιφορτισμένης με την άσκηση της εξου­σίας στην περοχή της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας.Η σηµαία του Αρείου Πάγου φέρει τα χρώµατα πράσινο – λευκό - µαύρο. Σε πρά­σινο φόντο υπάρχει ένας κόκκινος σταυρός (που συµβολίζει την πίστη στην επα­ναστατική υπόθεση), σε λευκό φόντο µια κόκκινη φλεγόµενη καρδιά (η αγνότη­τα του Αγώνα) και σε µαύρο φόντο µια κόκκινη άγκυρα (η επιµονή στην επί­τευξη του σκοπού).

Σημαία Κυπρίων αγωνιστών του 1821, με την επιγραφή ΣΗΜΕΑ ΕΛΗΝΗΚΙ-ΠΑΤΡΗΣ ΚΗΠΡΟΥ.Στο Μεσολόγγι, μνημείο των Κυπρίων θυμίζει τις θυσίες τους μαζί με τους ελεύθερους πολιορκημένους.

Το 1822 στην Νάουσα υψώθηκε ο αναγεννώμενος φοίνικας. Στην άλλη πλευρά έγραφε "Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος".

Του καπετάνιου Γεώργιου Σαχτούρη.

Σημαία Αθανασίου Διάκου.Η επαναστατημένη σημαία παραδόθηκε στον Αθανάσιο Διάκο στο μοναστήρι Λυκούρεσι στη Χαιρώνεια και στη συνέχεια κυμάτισε στον ελεύθερο πύργο της Ώρας στη Λιβαδειά στις 1 Απριλίου 1821, όπου και ευλογήθηκε από τους Επισκόπους Σαλώνων, Αθηνών και Ταλαντίου.Αντίγραφο της ιερής σημαίας υπάρχει στο Ναό του Αγίου Γεωργίου Αράχωβας και φέρεται τιμητικά στην περιφορά της εικόνας, κατά τη διάρκεια εορτασμού σε ανάμνηση της Μάχης της Αράχωβας.

Οι Μακεδόνες χρησιμοποιούσαν σημαίες που έφεραν τον Άγιο Δημήτριο.

Σημαία Σπετσών.Στις 2 και 3 Απριλίου 1821 ύψωσαν με μεγάλη τελετή και κανονιοβολισμούς την σημαία της ελευθερίας στα πλοία τους.Τα σύμβολα και η επιγραφή ήταν ερυθρού χρώματος. Ο σταυρός δήλωνε την δικαιοσύνη του αγώνα, η ανεστραμμένη ημισέληνος την μελλοντική πτώση του Οθωμανικού κράτους, η άγκυρα την σταθερότητα του αγώνα, το φίδι την ιερότητα του σκοπού και η κουκουβάγια την φρόνηση στην διεξαγωγή του αγώνα. Τα σύμβολα αυτά προέρχονταν από τη Φιλική Εταιρεία και σε διάφορες μορφές υπάρχουν στα εφοδιαστικά των Φιλικών.

Σημαία Ψαρών.Στα Ψαρά, την ημέρα του Πάσχα (11 Απριλίου 1821) έφθασε το Σπετσιώτικο πλοίο του Τσούπα, έχοντας υψωμένη τη σημαία της ελευθερίας. Ο ενθουσιασμός ήταν ακράτητος και την ίδια ημέρα συγκεντρώθηκε ο λαός στο Δημογεροντείο, κατέβασε την τουρκική σημαία, την καταξέσχισε και καταστράφηκαν τα οθωμανικά σύμβολα.Στις 20 Απριλίου αποφασίστηκε και επίσημα η επανάσταση και να εκπλεύσουν τα πλοία αρματωμένα, αφού προηγουμένως τελέστηκε λιτανεία και ανυψώθηκε η σημαία της ελευθερίας.

    Σχεδίασμα σήματος του Ναυάρχου των Ψαρών (11 Απριλίου 1821). Κ. Νικοδήμου.

Σημαία Ύδρας.Στις 16 Απριλίου 1821, ο πλοίαρχος Οικονόμου, οι πρόκριτοι, οι πλοίαρχοι και ο λαός, με δοξολογία για την έναρξη του εθνικού αγώνα και με πομπή περιφανέστατη, «απείρων κροτούντων τηλεβόλων, καθιέρωσαν την σημαίαν της ελευθερίας». 'Όταν τελείωσε η τελετή τα παλικάρια έφεραν τη σημαία στον αρχιερέα της νήσου Γεράσιμο και αυτός ανέβηκε στο διοικητήριο και την έστησε εκεί όπου ήταν υψωμένη πρωτύτερα η τουρκική. Η σημαία της 'Υδρας έφερε τα σύμβολα της Φιλικής, τον σταυρόν, το φίδι και την κουκουβάγια που συμβόλιζαν την ιερότητα του αγώνα, την δικαιοσύνη και την φρόνηση με την οποίαν έπρεπε να διεξαχθεί ο αγώνας. Μερικοί Υδραίοι έβαζαν στις σημαίες τους και το σπαρτιατικό «Ή ταν ή επί τας»

Σημαία Σάμου.Στη Σάμο υψώθηκαν τρεις διαφορετικές σημαίες. Στο Βαθύ, όπου αγκυροβόλησαν δύο Σπετσιώτικα πλοία και έριξαν μερικές κανονιές προς τιμήν της επαναστατικής τους σημαίας, ηλέκτρισαν με την παρουσία τους τα πνεύματα και έδωσαν την αφορμή στον Κ. Λαχανά να επαναστατήσει στις 17 Απριλίου 1821. «Εν μέσω κωδωνοκρουσιών και αλλαλαγμών και ελπίδων ανεπετάσθη μετά προηγηθείσαν εκκλησιαστικήν τελετήν η της ελευθερίας σημαία». Ήταν κυανή και είχε στο μέσον λευκό σταυρό επί ερυθράς ημισελήνου ανεστραμένης. Εκατέρωθεν (στις δύο πλευρές) του σταυρού υπήρχε λόγχη με σπόγγο από τη μία και άγκυρα από την άλλη και η επιγραφή «Ή ελευθερία ή θάνατος.»

Σημαία αυτόνομης Σάμου.

Παρόλο που το νησί επαναστάτησε υπό το Λυκούργο Λογοθέτη το 1821, το 1830 στο πρωτόκολλο του Λονδίνου δεν συμπεριελήφθηκε στο ανεξάρτητο Ελληνικό Βασίλειο. Οι Σαμιώτες τότε ανακήρυξαν την "Ανεξάρτητη Σαμιακή Πολιτεία" εκβιάζοντας την Οθωμανική Αυτοκρατορία είτε να επέμβει δυναμικά είτε να τους αναγνωρίσει.Η πρώτη είναι η ναυτική σημαία.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις παρενέβησαν γιά να γλιτώσουν τη σφαγή, και η Υψηλή Πύλη δέχθηκε ύστερα από τις πιέσεις τους να αναγνωρίσει μερική αυτονομία στη Σάμο, με Έλληνα Πρίγκηπα μεν αλλά υποτελή στο Σουλτάνο.Η δεύτερη είναι η επίσημη σημαία του νησιού.

Σημαία Ικαρίας.Το 1827 η Ικαρία αποσπάστηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά αναγκάστηκε να αποδεχτεί την Τουρκική διοίκηση κάποια χρόνια μετά και παρέμεινε κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έως τις 17 Ιουλίου 1912 όταν εξεδίωξε μια μικρή τουρκική φρουρά κατά τη διάρκεια του Ικαριακού αγώνα για ανεξαρτησία. Οι κάτοικοι έδιωξαν τις τουρκικές αρχές και με επικεφαλής το γιατρό Γιάννη Μαλαχία και τον ιερέα Κώστα Κουλουλία τοποθέτησαν προσωρινή διοίκηση ιδρύοντος την Ελεύθερη Πολιτεία της Ικαρίας. Ενώθηκε με την Ελλάδα στις 4 Νοεμβρίου 1912.

Σημαία Καστελόριζου.Όταν κηρύχτηκε η επανάσταση του 1821, οι κάτοικοι του Καστελόριζου συμμετείχαν στον αγώνα προσφέροντας τα πλοία τους ενάντια στον τουρκικό στόλο.Μετά από την επιτυχή απελευθέρωση της Ελλάδας, το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 όριζε στα Δωδεκάνησα να ξαναγυρίσουν υπό την Τουρκική κυριαρχία.

Η σημαία της Κρητικής Επανάστασης (1866-69) οπλαρχηγού Γεώργιου Δασκαλάκη .Η κρητική επανάσταση του 1866-69 με τον Δασκαλογιάννη έγινε με σκοπό την Ελευθερία και την Ένωση με την Ελλάδα του Κρητικού λαού. Η επανάσταση διαρκεί τρία χρόνια. Αποκορύφωμα της νέας επανάστασης είναι το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου το Νοέμβριο του 1866 και η μάχη του Λασιθίου στις 10 - 13 Μαΐου του 1867.Στο κέντρο φέρει σταυρό με την επιγραφή ΙΣ ΧΣ ΝΚΚ (Ιησούς Χριστός Νικά) και στις γωνίες, με μεγάλα γράμματα, τα αρχικά Κ (Κρήτη), Ε (Ένωσις) ή Ε (Ελευθερία) Θ (Θάνατος).



Του οπλαρχηγού Αντώνιου Σήφακα κατά την Κρητική Επανάσταση του 1866.

Σημαία του Δημητρίου Ζουντιάνου χρησιμοποιήθηκε στον αγώνα των Κρητών το 1897.

Η σημαία του ιερού λόχου που χρησιμοποιήθηκε στην Κρητική επανάσταση το 1879.

Σημαία της επανάστασης της Θερίσου Κρήτης το 1905

Η Σημαία της Κρητικής Πολιτείας.

Οι Τούρκοι μετά την παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων ύστερα από την επανάσταση του 1897,δέχθηκαν με τη συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως (1897) την αυτονομία της Κρήτης υπό την Οθωμανική κυριαρχία.Η Σημαία της Κρητικής Πολιτείας υποδείκνυε τη σχέση υποτέλειας μεταξύ Ηγεμόνα και Υποτελή: Επιλέχθηκε μεν η Ελληνική Σημαία ως σύμβολο της Κρήτης αλλά με τον λευκό Τουρκικό αστέρα εντός ερυθρού φόντου στο άνω αριστερό τεταρτημόριο.

Άξια μνείας είναι η ιστορία της σημαίας του σουλιώτη Τούσια Μπότσαρη, ο οποίος λίγο πριν την Επανάσταση είχε σημαία, δώρο της Μεγάλης Αικατερίνης, κίτρινη μεταξωτή κεντημένη με κρουστό πορφυρό μετάξι με παράσταση του Αγίου Γεωργίου στη μια πλευρά και του Αγίου Δημητρίου στην άλλη, με την επιγραφή «ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΠΥΡΡΟΥ», την οποία και χρησιμοποίησε κατά τη δράση του εναντίον του Αλή Πασά και κατά την πολιορκία του Μεσολογγίου. Κατά την ηρωική έξοδο, η όμορφη αυτή σημαία περιήλθε στα χέρια του Κίτσου Τζαβέλλα, ο οποίος τη μετέφερε στην Ύδρα. Το 1832 την πήρε ο Κώστας Βέικος, για να την επιστρέψει το 1859 στους Τζαβελλαίους, οι οποίοι τελικά την παρέδωσαν στην οικογένεια του Μπότσαρη στο Μεσολόγγι.

Η σημαία του εθελοντικού σώματος του Παναγιώτη Δαγκλη στην επανάσταση της Ηπείρου,Θεσσαλίας και Μακεδονίας το 1854.

Η επίσημη ανακήρυξη της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου

ήταν η 1η Μαρτίου 1914 στο Αργυρόκαστρο.

Η σηµαία του Αυτόνοµου Πόντου (1916-1922).ήταν όµοια µε την ελληνική σημαία της θαλάσσης,µε την προσθήκη του αυ­τοκρατορικού αετού στο άνω αριστερό άκρο, εντός του σταυρού. Αξίζει να σηµειωθεί ότι ο αετός ήταν µονοκέφαλος (µε την κεφαλή στραµµένη προς τα δεξιά) και όχι ο κλασικός δικέφαλος. Υιοθετήθηκε δηλαδή ένα έµβληµα του παλαιού βυζαντινού κράτους, που χρησιµοποιήθηκε βέβαια και από τις το­πικές χριστιανικές ηγεµονίες του Πόντου,µέχρι το 1461.

Την προσάρτηση της Θεσσαλίας και, της Άρτας το 1881 μνημονεύει σηµαία, η οποία έχει γαλάζιο χρώµα και, φέρει, σταυρό µε την επιγραφή: Ζήτω το Έθνος, Ζήτω η Ένωσις. Η σηµαία είναι, αφιερωµένη στον Γεώργιο Α'.

Σημαία  του κρητικού μακεδονομάχου Ηλία Δεληγιαννάκη (1906-1908)

Η σημαία τής Κομοτηνής.Στις 14 Ιουλίου 1913 .Η Σημαία υψώθηκε τότε στο Διοικητήριο,σημερινό κτίριο των δικαστηρίων.Η ημερομηνία αυτή έχει κεντηθεί με λευκή μετάξινη κλωστή πάνω στη σημαία.Θα παραμείνει κρυμμένη για επτά χρόνια και μόνο μετά την οριστική απελευθέρωση της 14ης Μαΐου 1920, θα κυματίσει πάλι.Τότε προστέθηκαν πάνω στο μαρτυρικό της σώμα δύο νέες ημερομηνίες η 19η Αυγούστου 1913, όταν τα ελληνικά στρατεύματα, κατ΄ επιταγήν της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, εγκατέλειψαν την πόλη και η 14η Μαΐου 1920, οπότε και έπνευσε οριστικά ο άνεμος της ελευθερίας.Η ελευθέρωση της Θράκης  αποθανατίστηκε με τη νέα ημερομηνία που κεντήθηκε πάνω της: 8 Μαΐου 1930. Με την απελευθέρωση απο τους Γερμανούς  κεντήθηκε και νέα ημερομηνία ελευθερίας, η 9η Σεπτεμβρίου 1944.

Η Σημαία του Πριγκιπάτου Πίνδου και Μογλενών (1941-1944)

Το εφήμερο αυτό κράτος ιδρύθηκε στη Θεσσαλία ως προτεκτοράτο των Ιταλών.

 
 

 

Σημαία της Εθνικής Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών που έδρασε κατά την χρονική περίοδο 1955-1959 για την ελευθερία της Κύπρου από την Βρετανική κυριαρχία και την ένωσή της με την Ελλάδα.

Άλλη σημαία της
Σημαία της Εθνικής Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών

πηγη http://greek-flag.blogspot.com/2010/05/1821.html