Στην επικαιρότητα το θέμα της πινακοθήκης Πιερίδη μετά την ερώτηση της κ.Μπίλλια σήμερα στο Δημοτικό Συμβούλιο Γλυφάδας και την καταγγελία της ότι γνωστά έργα της Πινακοθήκης ακούγεται ότι κοσμούν κοσμικά σαλόνια.
Του Δηµήτρη Δουλγερίδη πηγή http://www.tanea.gr/
Δημήτρης Πιερίδης
Στις µεγάλες δόξες του, ο συλλέκτης µε καταγωγή από τα µεγαλύτερα «τζάκια» της Κύπρου, συµµετείχε σε 38 συµβούλια εταιρειών
και είχε αποκτήσει 5.000 έργα τέχνης. Το 2011 τον βρίσκει µόνο µε αναµνήσεις από τα περασµένα µεγαλεία
Τον κόσµο του Δηµήτρη Πιερίδη, ακόµη κι αν δεν τον γνωρίζουµε όλοι, µπορούµε λίγο πολύ να τον φανταστούµε.
και είχε αποκτήσει 5.000 έργα τέχνης. Το 2011 τον βρίσκει µόνο µε αναµνήσεις από τα περασµένα µεγαλεία
Τον κόσµο του Δηµήτρη Πιερίδη, ακόµη κι αν δεν τον γνωρίζουµε όλοι, µπορούµε λίγο πολύ να τον φανταστούµε.
Είναι εκεί όπου αυτοδηµιούργητοι επιχειρηµατίες αγοράζουν έργα τέχνης σαν να βρίσκονται στην τελευταία δηµοπρασία του κόσµου. Εκεί όπου τα τραπεζώµατα σε ξένους γαλαζοαίµατους και ντόπιους ηγέτες – από τον βασιλιά της Σουηδίας ώς τον Μακάριο – είναι η µόνιµη σκοτούρα του Σαββατοκύριακου. Εκεί όπου «απατάς» την αγαπηµένη σου Rolls-Royce για να ξυπνήσεις το επόµενο πρωί µε το σπορ αυτοκίνητο του Γιουλ Μπρίνερ. Και εκεί όπου ένας διάσηµος συλλέκτης ταξιδεύει οδικώς µε έναν φίλο του στην Ιταλία – ο φόβος των αεροπλάνων γαρ -- µε ενδιάµεση στάση την Κέρκυρα. Ο πρώτος είναι ο Πιερίδης και ο δεύτερος ο Ηλίας Ψινάκης. Αργά τη νύχτα καταλήγουν σε ένα τοπικό µπουζουξίδικο. Τη σεζόν του 1991 τραγουδάει εκεί ένας µακρυµάλλης νεαρός µε απροσδιόριστο ακόµη γκελ στα γυναικόπαιδα κάτω των 20. Τον φωνάζουνΡουβά. Ο Ψινάκης εντυπωσιάζεται και λέει στον Πιερίδη ότι «αυτός θα πάει µπροστά».
Ηταν τα χρόνια της µεγάλης αθωότητας, όταν ο κύπριος συλλέκτης ζούσε την ντόλτσε βίτα α λα ελληνικά. Με όνοµα βαρύ σαν ιστορία – οι Πιερίδηδες αποτελούν ένα από τα µεγάλα «τζάκια» του νησιού –, συνέχιζε τη συλλογή αρχαιοτήτων της οικογένειας, οι ρίζες της οποίας φτάνουν ώς το 1753, αλλά και την παράδοση που θέλει µέλη της να γίνονται πρόξενοι στην Ευρώπη (Σουηδία, Γερµανία, Μ. Βρετανία).
Είκοσι χρόνια µετά ο Πιερίδης «τα έχει βρει µπαστούνια», σύµφωνα µε τη στροσκανική αργκό. Ο τελευταίος απολογισµός κάνει λόγο για απροσµέτρητη χασούρα, καθώς και για παραχώρηση ενός σπιτιού στη Λάρνακα από µεγάλη τράπεζα για να ζήσει αξιοπρεπώς. Τα έργα που φιλοξενούνταν στην γκρεµισµένη πλέον Πινακοθήκη Πιερίδη της Γλυφάδας - κάηκε το 1997 - έχουν µεταφερθείόλα στην Κύπρο µε χρησιδάνειο. Τη συντήρηση του Μουσείου Πιερίδη στη Λάρνακα έχει αναλάβει ο Οµιλος Λαϊκής µε τη δηµιουργία καταπιστεύµατος (trust).
Γεννηµένος το 1937, ο Πιερίδης σπουδάζει οικονοµικές και πολιτικές επιστήµες στη Λωζάννη και µετά την επιστροφή του στην Κύπρο αναλαµβάνει για µια δεκαετία µέρος των οικογενειακών επιχειρήσεων. Με τον φίλο του Νίκο Στεφάνου µανατζάρουν τα ναυτιλιακά γραφεία «Φραγκούδη και Στεφάνου» και φέρνουν τις πρώτες οργανωµένες οµάδες µε ναυλωµένες πτήσεις από τη Σκανδιναβία. Στις υπόλοιπες υποχρεώσεις που «κληρονοµεί», ξεχωρίζουν η εκπροσώπηση της σουηδικής Volvo στην Κύπρο,
Ηταν τα χρόνια της µεγάλης αθωότητας, όταν ο κύπριος συλλέκτης ζούσε την ντόλτσε βίτα α λα ελληνικά. Με όνοµα βαρύ σαν ιστορία – οι Πιερίδηδες αποτελούν ένα από τα µεγάλα «τζάκια» του νησιού –, συνέχιζε τη συλλογή αρχαιοτήτων της οικογένειας, οι ρίζες της οποίας φτάνουν ώς το 1753, αλλά και την παράδοση που θέλει µέλη της να γίνονται πρόξενοι στην Ευρώπη (Σουηδία, Γερµανία, Μ. Βρετανία).
Είκοσι χρόνια µετά ο Πιερίδης «τα έχει βρει µπαστούνια», σύµφωνα µε τη στροσκανική αργκό. Ο τελευταίος απολογισµός κάνει λόγο για απροσµέτρητη χασούρα, καθώς και για παραχώρηση ενός σπιτιού στη Λάρνακα από µεγάλη τράπεζα για να ζήσει αξιοπρεπώς. Τα έργα που φιλοξενούνταν στην γκρεµισµένη πλέον Πινακοθήκη Πιερίδη της Γλυφάδας - κάηκε το 1997 - έχουν µεταφερθείόλα στην Κύπρο µε χρησιδάνειο. Τη συντήρηση του Μουσείου Πιερίδη στη Λάρνακα έχει αναλάβει ο Οµιλος Λαϊκής µε τη δηµιουργία καταπιστεύµατος (trust).
Γεννηµένος το 1937, ο Πιερίδης σπουδάζει οικονοµικές και πολιτικές επιστήµες στη Λωζάννη και µετά την επιστροφή του στην Κύπρο αναλαµβάνει για µια δεκαετία µέρος των οικογενειακών επιχειρήσεων. Με τον φίλο του Νίκο Στεφάνου µανατζάρουν τα ναυτιλιακά γραφεία «Φραγκούδη και Στεφάνου» και φέρνουν τις πρώτες οργανωµένες οµάδες µε ναυλωµένες πτήσεις από τη Σκανδιναβία. Στις υπόλοιπες υποχρεώσεις που «κληρονοµεί», ξεχωρίζουν η εκπροσώπηση της σουηδικής Volvo στην Κύπρο,
Επίτιµος διδάκτορας του Πανεπιστηµίου Αθηνών κρατάει για τον εαυτό του ως πολυτιµότερο τον τίτλο του «µουσειοπλάστη»
η ανέγερση ξενοδοχείων στην Αµµόχωστο, η επέκταση της οικογενειακής συλλογής.
Το φορτηγό µου για ένα άγαλµα
Η προσωπική του επιτυχία είναι αντιστρόφωςανάλογη µε την πορεία τηςπατρίδας του.
Υποπρόξενος της Σουηδίας το 1964, έφτασε ώς τη θέση του προξένου και γενικού προξένου στην Κύπρο. Τις ιδιότητες αυτές θα χρησιµοποιήσει µετά την τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1964 για να τρυπώσει στα στέκια των αρχαιοκάπηλων και να διασώσει πολύτιµα αντικείµενα από λαθραίες ανασκαφές. «Τοποθετούσα τη σηµαία της Σουηδίας στο αυτοκίνητό µου και πήγαινα ν’ αγοράσω τα αρχαία αριστουργήµατα...» θυµάται στο αυτοβιογραφικό «Η ζωή µε χιούµορ» (Καστανιώτης, 2004). Σ’ εκείνες τις περιπετειώδεις εξορµήσεις δεν θα διστάσει να χαρίσει δύο ολοκαίνουργια φορτηγά στους αρχαιοκάπηλους για να σώσει επιτύµβια αγάλµατα από βέβαιο εκπατρισµό.
Εκτός από το διαφυλετικό αλισβερίσι , ηκαθηµερινότητάτου γεµίζειµε µπόλικη µουσική. Το 1968 τορίχνειστο τραγούδι µε συνεργάτες του τον Γιώργο Κοτσώνηκαι τον Λεωνίδα Μαλένη (στιχουργό του «Χρυσοπράσινου φύλλου»). Οι τρεις τους ιδρύουν την Arion Records, κυκλοφορούν πέντε δίσκους και καλούν τραγουδιστές από τηνΑθήνα σε πάρτι για πολλά ριάλια. Κάπως έτσι, οι θαµώνες σε µια χοροεσπερίδα του «Cyprus Hilton» παρακολουθούν το 1969 τη διφωνία Γιάννη Βογιατζή - ∆ηµήτρη Πιερίδη. Οι φωνητικές τσαλκάντζες έχουν όµως ηµεροµηνία λήξης. Μετά την τουρκική εισβολή τα ξενοδοχεία της οικογένειας πέφτουν σαν χάρτινοι πύργοι. Ο,τι µένει είναι µια «φρικτή φωτογραφία, το ξενοδοχείο “Salamina Tower” µε τους έντεκα ορόφους βοµβαρδισµένο», όπως γράφει ο ίδιος.
Οι στάχτες σηµαίνουν το τέλος των τουριστικών επιχειρήσεων και την αρχή µιας νέας ζωής.
Κάποια στιγµή το όνοµά του θα φτάσει να αναγράφεται σε 38 συµβούλια τραπεζικών, ναυτιλιακών και ασφαλιστικών εταιρειών. Παθιασµένος συλλέκτης, θα αποκτήσει 4.000 αρχαιότητες, 1.080 έργα σύγχρονης ελληνικής και κυπριακής τέχνης, 700 λαογραφικά αντικείµενα, 30.000 τίτλους βιβλίων ιστορίας τέχνης. Από την Πινακοθήκη του στη Γλυφάδα, η οποία άνοιξε το 1981 και έκλεισε στα τέλη του 1990, θα περάσουν συνολικά πάνω από 1.660.000 επισκέπτες. Στα εγκαίνια των µεγάλων εκθέσεων δίνουν το «παρών» έως και 3.500 άτοµα. Ο οικοδεσπότης δεν συµβιβάζεται µε τίποτε λιγότερο από την εισβολή σύµπασας της κοσµικής φυλής στη Γλυφάδα. Οταν το πετυχαίνει, η Λεωφόρος Ποσειδώνος ζει πρωτοφανές µποτιλιάρισµα από τη λαοθάλασσα.
Στους φίλους του µετράει τη Μελίνα Μερκούρη, τηνΑλίκη Βουγιουκλάκη – την οποία γνωρίζει από το 1965 –, τον Σταµάτη Κόκοτα, τηΒίκυ Μοσχολιού, τη Ζωή Λάσκαρη. ΟΤάσος Μητρόπουλος χορεύει συχνά ζεϊµπέκικο στα πάρτι συνοδεύοντας την Ελενα Ναθαναήλ, από τις πιο στενές φίλες του Πιερίδη. Για τις ανάγκες των γυρισµάτων στο «Γαλάζιο διαµάντι», τηλεοπτική σαπουνόπερα του ΑΝΤ1 στην οποία πρωταγωνιστεί, ο φίλος της παραχωρεί τη Rolls-Royce και ένα από τα σπίτια του.
Το 1991 µία γενναιόδωρη χειρονοµία τουδίνει τροφήστα πηγαδάκια των πάρτι πέρα από τα καναπεδάκια: σύµφωνα µε την πιάτσα, πουλάει στην οικογένεια Λάτση τις «Τέσσερις εποχές» του Τσαρούχη – που είχε αγοράσει στο Παρίσι από τον φωτογράφο Κλοντ Μπερνάρ – έναντι 100 εκατοµµυρίων δραχµών. Είναι η ίδια πιάτσα που ψυλλιάζεται ότι ο φιλότεχνος Πιερίδης εµπιστεύεται σε τρίτους τη διαχείριση των περιουσιακών του στοιχείων. Ο ίδιος και τα ξαδέρφια του χάνουν ποσοστά από τις µετοχές τους. Οι τριγµοί έχουν αρχίσει, αλλά αυτός εξακολουθεί να αγοράζει έργα θυµίζοντας το «κόλληµα» ενός µελαγχολικού για τα αντικείµενα που αποχωρίζεται. Ετσι εξηγούνται και τα πιάτα µε την υπογραφή της Παλόµα Πικάσο, στα οποία δειπνούν έλληνες δηµοσιογράφοι κατά τις αποστολές τους στην Κύπρο.
Μέχρι σήµερα, πάντως, ο συλλέκτης συµµετέχει στην κοινωνική ζωή της Λευκωσίας σαν να µην πέρασε µια µέρα. Σταθερός συνεργάτης της Τράπεζας Κύπρου, τοποθετείταιτο2004στην Επιτροπή ∆ιορισµών του οµίλου, για να παραιτηθεί τελικά στις 21 Ιουλίου του 2006. Το 2010 συνοδεύει τη βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία στο ∆ηµοτικό Κέντρο Τεχνών για τη µεγάλη έκθεση µε έργα του Χουάν Μιρό. Από µια άποψη, τα χούγια ενός αµετανόητου φιλότεχνου, αριστοκρατικής καταγωγής, δεν αλλάζουν εύκολα. Εδώ και χρόνια, έµπηκεν το νερό στο αυλάτζιν.
Το φορτηγό µου για ένα άγαλµα
Η προσωπική του επιτυχία είναι αντιστρόφωςανάλογη µε την πορεία τηςπατρίδας του.
Υποπρόξενος της Σουηδίας το 1964, έφτασε ώς τη θέση του προξένου και γενικού προξένου στην Κύπρο. Τις ιδιότητες αυτές θα χρησιµοποιήσει µετά την τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1964 για να τρυπώσει στα στέκια των αρχαιοκάπηλων και να διασώσει πολύτιµα αντικείµενα από λαθραίες ανασκαφές. «Τοποθετούσα τη σηµαία της Σουηδίας στο αυτοκίνητό µου και πήγαινα ν’ αγοράσω τα αρχαία αριστουργήµατα...» θυµάται στο αυτοβιογραφικό «Η ζωή µε χιούµορ» (Καστανιώτης, 2004). Σ’ εκείνες τις περιπετειώδεις εξορµήσεις δεν θα διστάσει να χαρίσει δύο ολοκαίνουργια φορτηγά στους αρχαιοκάπηλους για να σώσει επιτύµβια αγάλµατα από βέβαιο εκπατρισµό.
Εκτός από το διαφυλετικό αλισβερίσι , ηκαθηµερινότητάτου γεµίζειµε µπόλικη µουσική. Το 1968 τορίχνειστο τραγούδι µε συνεργάτες του τον Γιώργο Κοτσώνηκαι τον Λεωνίδα Μαλένη (στιχουργό του «Χρυσοπράσινου φύλλου»). Οι τρεις τους ιδρύουν την Arion Records, κυκλοφορούν πέντε δίσκους και καλούν τραγουδιστές από τηνΑθήνα σε πάρτι για πολλά ριάλια. Κάπως έτσι, οι θαµώνες σε µια χοροεσπερίδα του «Cyprus Hilton» παρακολουθούν το 1969 τη διφωνία Γιάννη Βογιατζή - ∆ηµήτρη Πιερίδη. Οι φωνητικές τσαλκάντζες έχουν όµως ηµεροµηνία λήξης. Μετά την τουρκική εισβολή τα ξενοδοχεία της οικογένειας πέφτουν σαν χάρτινοι πύργοι. Ο,τι µένει είναι µια «φρικτή φωτογραφία, το ξενοδοχείο “Salamina Tower” µε τους έντεκα ορόφους βοµβαρδισµένο», όπως γράφει ο ίδιος.
Οι στάχτες σηµαίνουν το τέλος των τουριστικών επιχειρήσεων και την αρχή µιας νέας ζωής.
Κάποια στιγµή το όνοµά του θα φτάσει να αναγράφεται σε 38 συµβούλια τραπεζικών, ναυτιλιακών και ασφαλιστικών εταιρειών. Παθιασµένος συλλέκτης, θα αποκτήσει 4.000 αρχαιότητες, 1.080 έργα σύγχρονης ελληνικής και κυπριακής τέχνης, 700 λαογραφικά αντικείµενα, 30.000 τίτλους βιβλίων ιστορίας τέχνης. Από την Πινακοθήκη του στη Γλυφάδα, η οποία άνοιξε το 1981 και έκλεισε στα τέλη του 1990, θα περάσουν συνολικά πάνω από 1.660.000 επισκέπτες. Στα εγκαίνια των µεγάλων εκθέσεων δίνουν το «παρών» έως και 3.500 άτοµα. Ο οικοδεσπότης δεν συµβιβάζεται µε τίποτε λιγότερο από την εισβολή σύµπασας της κοσµικής φυλής στη Γλυφάδα. Οταν το πετυχαίνει, η Λεωφόρος Ποσειδώνος ζει πρωτοφανές µποτιλιάρισµα από τη λαοθάλασσα.
Στους φίλους του µετράει τη Μελίνα Μερκούρη, τηνΑλίκη Βουγιουκλάκη – την οποία γνωρίζει από το 1965 –, τον Σταµάτη Κόκοτα, τηΒίκυ Μοσχολιού, τη Ζωή Λάσκαρη. ΟΤάσος Μητρόπουλος χορεύει συχνά ζεϊµπέκικο στα πάρτι συνοδεύοντας την Ελενα Ναθαναήλ, από τις πιο στενές φίλες του Πιερίδη. Για τις ανάγκες των γυρισµάτων στο «Γαλάζιο διαµάντι», τηλεοπτική σαπουνόπερα του ΑΝΤ1 στην οποία πρωταγωνιστεί, ο φίλος της παραχωρεί τη Rolls-Royce και ένα από τα σπίτια του.
Το 1991 µία γενναιόδωρη χειρονοµία τουδίνει τροφήστα πηγαδάκια των πάρτι πέρα από τα καναπεδάκια: σύµφωνα µε την πιάτσα, πουλάει στην οικογένεια Λάτση τις «Τέσσερις εποχές» του Τσαρούχη – που είχε αγοράσει στο Παρίσι από τον φωτογράφο Κλοντ Μπερνάρ – έναντι 100 εκατοµµυρίων δραχµών. Είναι η ίδια πιάτσα που ψυλλιάζεται ότι ο φιλότεχνος Πιερίδης εµπιστεύεται σε τρίτους τη διαχείριση των περιουσιακών του στοιχείων. Ο ίδιος και τα ξαδέρφια του χάνουν ποσοστά από τις µετοχές τους. Οι τριγµοί έχουν αρχίσει, αλλά αυτός εξακολουθεί να αγοράζει έργα θυµίζοντας το «κόλληµα» ενός µελαγχολικού για τα αντικείµενα που αποχωρίζεται. Ετσι εξηγούνται και τα πιάτα µε την υπογραφή της Παλόµα Πικάσο, στα οποία δειπνούν έλληνες δηµοσιογράφοι κατά τις αποστολές τους στην Κύπρο.
Μέχρι σήµερα, πάντως, ο συλλέκτης συµµετέχει στην κοινωνική ζωή της Λευκωσίας σαν να µην πέρασε µια µέρα. Σταθερός συνεργάτης της Τράπεζας Κύπρου, τοποθετείταιτο2004στην Επιτροπή ∆ιορισµών του οµίλου, για να παραιτηθεί τελικά στις 21 Ιουλίου του 2006. Το 2010 συνοδεύει τη βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία στο ∆ηµοτικό Κέντρο Τεχνών για τη µεγάλη έκθεση µε έργα του Χουάν Μιρό. Από µια άποψη, τα χούγια ενός αµετανόητου φιλότεχνου, αριστοκρατικής καταγωγής, δεν αλλάζουν εύκολα. Εδώ και χρόνια, έµπηκεν το νερό στο αυλάτζιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου